6 نکته کلیدی درباره ی سیستم اعلام حریق

1-تعریف سیستم اعلام حریق

 به طور کل سیستم اعلام حریق را میتوان اینگونه تعریف کرد:

” به مجموعه ای از تجهیزات که وظیفه ی کشف و ارسال هشدار به دیگران در مکان هایی که آتش سوزی رخ داده را بر عهده دارند. “

این سیستم در واقع از تجهیزاتی تشکیل شده است که از سیگنالینگ بصری و صوتی برای هشدار دادن به دیگران در رابطه با احتمال آتش سوزی، نشر دود یا مونوکسید کربن در منطقه تحت پوشش استفاده میکند.

سیگنال هشدار، یا آژیر / زنگ با صدای بلند و یا چراغ چشمک زن و یا ترکیبی از این دو است. البته برخی از سیستم ها علاوه بر این هشدار ها، اعلان های اضافی مانند ارسال پیام صوتی یا برقراری تماس را استفاده میکنند.

شاید جالب باشد که بدانید سیستم اعلام حریق با سیستم اعلان حریق تفاوت دارد و هر کدام وظیفه مربوط به خود را دارد.

سیستم اعلان حریق سیستمی است که آتش را آشکار میکند و سیستم اعلام حریق سیستمی است که شما را از وقوع آتش آگاه میکند. حال اگر بخواهیم بیشتر وارد جزئیات شویم وسایلی مانند دتکتور دود یا دتکتور حرارتی سیستم هایی هستند که به آنها سیستم اعلان حریق گفته میشود. و وسایلی مانند آژیر و نور های چشمک زن یا فلاشرها، که دیگران را از وقوع آتش مطلع میسازد را سیستم اعلام حریق میگویند.

2- دسته بندی سیستم اعلام حریق

 به طور کلی سیستم های اطفاء حریق به دو دسته تقسیم میشوند. دسته ی اول به صورت دستی فعال میشدند. به این صورت که در صورت مشاهده آتش توسط شخصی باید دکمه مربوط به سیستم را فشار داده میشد تا فعال شود و با پخش آژیر دیگران را هشیار کند. یکی از معایب بزرگ این سیستم این است تا زمانی که فردی در محل حادثه نباشد نمیتوان سیستم اعلام را فعال کرد.

اما سیستم اعلام اتوماتیک دارای حسگر ها و سنسور هایی است که به صورت اتوماتیک حریق را شناسایی میکند و به صورت خودکار فعال میشود و به ایستگاه های آتش نشانی محل دقیق حادثه را گزارش میدهد.